*سردبیر
در هر زمان افرادی هستندکه سالها جلوتر از خود را نظاره می کنند و فکر می کنند و سپس تصمیم می گیرند. افرادی که تنها به قله برای رسیده فکر می کنند و نه فقط برای لذت بردن! اینان راه جامعه را به سمت تعالی باز می کنند و مردم به رهبری آنها به پیش می روند. در هر زمان نیز تا دلت بخواهد افرادی هستند که تا جلوتر از نوک کفششان را نمی توانند ببینند. افرادی با قیافه های حق به جانب، اغلب مظلوم نما و به دنبال واژه هایی اغلب با ظاهری زیبا و با تعریف و باطنی نه چندان خوشکل. افرادی که اغلب استدلالهایشان بر پایه ی خواب های پریشان شبشان و یا آخرین رمان تخیلیی که خوانده اند، بنا شده است. افرادی که اگر به آنها ایراد بگیری و یا از روی دلسوزی پنجره ای تازه فرا روی دیدشان باز کنی، با هر چه دم دستشان می آید تو را متهم می کنند و آخر سر هم می گویند همینی که هست. متاسفانه روزانه هم بر کیفیت کارشان افزوده می شود! چگونه می شود که افرادی چنان دیدی پیدا می کنند و عده ای دیگر تا این حد کوته فکر می شوند؟
فکر و اندیشه نعمت خدادادی است، نعمتی است که باید از آن به بهترین نحو استفاده کرد. این نعمت را خداوند به ما عطا نکرده که همین جور آک بند(غربی شد؟) بهش تحویل بدهیم. مقام معظم رهبری در دیدار با دانشجویان همواره بر این نکته تاکید ورزیده اند که دانشجو باید ”قشر متفکر جامعه“ باشد و در کنار نگاهی که به دانشگاه دارد باید یک نگاه نیز به جامعه و جهان پیرامون خود داشته باشد. چرا که دانشجو جدا از ”جامعه“ و ”دنیای پیرامون“ خود نیست.
دانشگاه باید محل رشد اندیشه های نو و محلی برای تصمیم سازی باشد، تا راه برای رشد و به سعادت رسیدن جامعه باز شود و این همه جز با تلاش و مطالعه و تحقیق با هدف میسر نمی شود. این دیدگاه باید نسبت به تمام وجوه زندگیمان حاکم باشد. ما باید در هر جا که هستیم آنجا را مهمترین و استراتژیکی ترین مکان بدانیم و با دیدی نسبت به آینده و با فکری باز تصمیم بگیریم.
رشد اندیشه و تفکر جز با مطالعه و بحث و گفت و گویی سالم با اساتیدی برجسته و یا حتی اطرافیان بدست نمی آید. اما چه مطالعه ای؟چگونه مطالعه کنیم؟چه چیزهایی را مطالعه کنیم؟ روشن است که عمر آدمی کفاف مطالعه همه کتب چاپ شده تاکنون را نمی دهد. که این عمر هم از برکت نوع دید آدم مدرن (سلطه بر طبیعت حتی اگر آلوده شود) به دنیای پیرامون هر لحظه در حال کاهش است. از طرفی نیز همه کتابها مفید نیستند، تعداد نه چندان کمی از آنها حتی مضر و موجب عقب ماندگی آدمی از سعادت واقعی خود می شود، پس این هم مهم است که چه چیزی را مطالعه کنیم. گستردگی اطلاعات آنقدر زیاد است که اگر آنها را بدون طبقه بندی و نظم بگیریم در اکثر اوقات دچار آشفتگی ذهنی می شویم، و باعث می شود در تعریف واژه ها نیز دچار مشکل شویم. پس نیاز به سیر درست مطالعاتی نیز داریم تا هم مساله کثرت اطلاعات و هم مساله عمر آدمی را پوشش دهد.
متاسفانه برخی این مهم را نادیده گرفته و تنها در صدد گذر از امتحانات پایان ترم با استفاده تنها از جزوه استاد هستند، که حتی به محتوای دروسشان توجهی نمی کنند و جایگاه این دروس در زندگیشان را به خوبی درک نمی کنند. دروسی که اغلب ترجمه است و جدا از جامعه بومی. متاسفانه کم کم داریم به این سمت نیز حرکت می کنیم که زندگیمان نیز دارد ترجمه ای می شود، حال می خواهی از درس دانشگاه بگیر تا یادداشتهای پراکنده برخی اساتید(که عمدتا با ترم پیش فرقی نمی کند).
یادمان باشد اگر فکر نکنیم و بر اساس اندیشه و تفکر بنیادین و نه ظاهر بین، که تنها از دنیا صورت مادی آن را کاوش می کند، تصمیم نگیریم، کم کم در ظلمات و تاریکی و پستی غرق می شویم. به قول شهید مطهری تنها انسان است که فکر می کند و برایش سوال ایجاد می شود وگرنه حیوان که کاری با تفکر و اندیشه ندارد! و آن که اندیشمند است در مرحله سوال باقی نمی ماند.
دو ساله شدن حضور را به تمامی خوانندگانش و دست اندرکارانش تبریک می گوییم.